الأدب
تحرير ضمير
مشكلتنا إننا
بنكدب كتير
وكمان نصدق نفسنا
من غير دليل
كل السنين
متلخبطه
مشاعرنا
دايما
محبطه
واوقات
بنهرب
م الغطا
وبنستخبى
فى جرحنا
ايه اللى
فاضل مننا
لما الجراح
بقيت لنا
هى الامان
لما اللى راح
تاه من زمان
سايب مكانه
سنين وجع
حتى اللى خان
عمل البدع
ومفيش حساب
حتى الأمل
اصبح عقاب
والمحتمل
نرضى العذاب
مين الألم تقل عليه
كده كتفه
مين الدموع حبت عنيه
وبتوصفه
انه يدوب
قادر يشوف
طريق غريب
مفروش بخوف
معموله فتحه صغيره
عند الجدار
قادر يعدى
اللى جرى
له م الزمان
وايدين كتير
عماله تدبح بافترى
سامع كلام
من ناس بتحكى
ع اللى فيه
فى ناس تقول
الله عليه
حمل مداريه
وناس تقول
ألحق نفسه بينتهى
كل الكلام مسموع
و الرد بقى ممنوع
والقلب حالته
مش تمام
مش مستقر
لازم ينام
عشان يريح حبتين
ماهواصله صاحى
من سنين
دايب بقا
حب وحنين
لو يوم تعب
يسمع انين
شغال ولا عمره
اشتكى
حتى ولو زاد البكا
صامد اكيد
عايز يعيش
جامد حديد
راكبله شيش
منه يشوف
نص الحياه
ينسى الظروف
فينول رضاه
ويفؤ ع وجعه
المرير
راقد لوحده بيشتكى
فوق السرير
اتاريها كانت مرحله
تحرير ضمير
والقلب باقى بينتفض
لحظه رجوعه
والعين تواسى دمعته
لحظه خضوعه
وتقوله احمد ربنا
انك هنا
لسه اللى باقى
من حياتك
تقدر تعدل فيه كتير
يلا حمدالله بسلامتك
اديك رجعت وباقى خير
نور درويش
